Lezing Joop Tilbusscher, dinsdag 17 april 2018 in de Heemtuin te Muntendam.

Wie had het ooit gedacht? We leven in een tijd waarin door aardbevingsschade en krimp grote aantallen woonhuizen worden gesloopt en deels herbouwd. Een eeuw geleden was dat anders.

Er was een enorme woningnood en de ergste krotten bleven staan omdat er geen alternatief was. Heel langzaam kwam daar verandering in door de Woningwet van 1901. In steden als Groningen is dat nog goed te zien, daar werden hele wijken uit de grond gestampt. Op het platteland van Groningen ging het anders, vooral moeizaam. Tussen 1910 en 1920 bouwden alle gemeenten wat arbeiderswoningen, vaak mooie huizen, maar daarna viel alles weer stil. De bevolking bleef wel groeien en na de Tweede Wereldoorlog was de woningnood erger dan ooit. In Groningen kwam de omslag in 1950 met het ‘Duizend Woningenplan’. Muntendam en Zuidbroek profiteerden als eersten en daarna volgde een bouwgolf van rijtjeshuizen door heel Groningen, die nu begint te verdwijnen.

Deze geschiedenis is door Joop Tilbusscher uit Feerwerd beschreven in het boek ‘Zestien vierkante meter. Arbeiderswoningen op Groninger dorpen 1900 – 1950’. Hij licht in zijn lezing deze ontwikkelingen verder toe en zal ook aandacht besteden aan landarbeiderswoningen (‘plaatsjes’) en herkenbare plekken in Meeden, Muntendam, Noord- en Zuidbroek.

In ieder dorp werden de nieuwe huizen voorzien van gevelkeramiek door Anno Smith, waarop de wapens van de deelnemende dorpen.

De bijgevoegde foto is een gevelkeramiek door Anno Smith op de woningen in de Wilhelminalaan te Zuidbroek